तू गेलीस तेव्हा,
सूर्य अस्ताचलास गेला...
दूर जाताना होणाऱ्या
पैंजनाचा आवाज
मनाला मात्र चिरत राहिला....
तू गेलीस तेव्हा,
आभाळ दाटून आले,
काही क्षणात आसवांसवे
अंगणात कोसळले....
तू गेलीस तेव्हा,
अंगणातल्या परिजातकाने
फुलणं सोडलं,
अंगण मात्र उरल्या-सुरल्या
सुगंधाला पारखं जाहलं....
तू गेलीस तेव्हा,
पौर्णिमेलाही मळभ दाटलं,
चांदणंभरल्या अंगणात
रीतंपण प्रखर जाहलं....
तू गेलीस तेव्हा
निसर्गानं पानगळ
स्वीकारली,
जुन्या आठवणींना
नव्याने पालवी मात्र फुटली....
तू गेलीस तेव्हा,
सांजेचं दर्पण जाहलं,
तूझ्या नसण्याचं
सांजेंनेच मज स्वीकारलं....
तू गेलीस तेव्हा
संधीप्रकाशातल्या
धुलिकणांत मज मी पाहिलं,
तू, तू एक सखी अथवा सखा,
प्रत्येकाच्या मनातल्या
तळघरातला
बंद खोलीतला आरसा....
जो नाही होत कधी पारखा...
तू गेलीस दूर जरी
जगण्याच्या हमरस्त्यावर
तू मात्र साथीला असते
श्रावणातला सरिंसम
मायेचा ओलावा देत राहते..!!
#सखी #सखा❣️
#जिंदगी_का_फंडा🍃
No comments:
Post a Comment