स्पंदनातून..!!!

     सांजवेळी बसावं असंच गावातील उंच टेकडीवर,..
!!अश्या जागेवर की जिथुन दिसेल सगळं गाव , गावात येणारी धुळीची वाट , आपलं घर , आपलं अंगण, आणि अंगणातील गुलमोहराचं लालबुंद झाड....!!
     त्या सांजवेळी आणखी गोष्टी दिसतील, समजणाऱ्या अनामिक ओढीने  धुळीच्या वाटेने धावत येणारी गुरे, शेळ्या, मेंढ्या....! आपल्या पाडसाच्या अतीव ओढीने, त्याच्या खुरानीं धूळ उडवत ...!!
   कसलीही पर्वा न करता येतील धावत, हंबरडा फोडत, अन् ते वासरू, ते पाडस पण त्याचवेळी आपल्या आई ची वाट पाहत, दाव्याला न सुटणारे पिळे मारत, असफल प्रयत्न करतंय की, परसाच्या दारात जाऊन कधी एकदाचं भेटतोय त्याच्या आई ला? आणि ती आई, ती गोमाता पण त्याच ओढीने धावत येतेय की कधी पाडसाला जिव्हे ने कुरवाळत दूध रुपी अमृत देतेय ?....!!
       धरणी वरती हे पाहत असताना अचानक जावं त्या उतुंग आभाळाकडे लक्ष..!!अन आश्चर्य म्हणजे जे आत्ता धरणी वर पाहिलं तेच आभाळात पण दिसतंय..!पाखरं पण त्यांच्या घरट्याच्या दिशेने लगबघीने चाललीयत त्यांची पण तीच ओढ, तीच प्रेम भावना अन मग दिसतं माझ्या अंगणातील लालबुंद दिसणाऱ्या गुलमोहराच्या झाडावरील घरट्यातील तो छोटा जीव
     घरट्याच्या तोंडाशी येऊन,इवलुशी चोच काढून चिवचिवत आहे आईची वाट पाहत ..!!
मग खात्री पटावी की, या विश्वात सर्व प्रेमच प्रेम आहे ....पाहणाऱ्याच्या नजरेत ते साठवता आलं पाहिजे...!!
हे सर्व पाहताना मन अगदी प्रसन्न होतं. त्या विधात्याला शतशः प्रणाम करण्यासाठी हात आपोआप जोडले जावे अन डोळ्यात त्या प्रेमपूर्ण गोष्टीने पाणी यावं..!!
      माझी आई  पण माझी वाट पाहत थांबली असेल घराच्या दारात,  दिवे पाजळत असेल पण नजर मात्र सारखी कुंपणाच्या फाटकाकडे असेल कधी तिचं तिला पाडस येताना दिसेल,थोडा उशीर झाला तरी सैरभैर होईल ..!
     नंतर गावात येणाऱ्या धुळीच्या वाटेवरून बळीराजा आपल्या लेकरांप्रमाणे प्रेम करणाऱ्या सर्जा-राजा ची बैलगाडी घेऊन येताना दिसावा, त्या बैलगाडीच्या चाकांमुळे उडणारी धूळ त्या सूर्यास्ताच्या किरणांमुळे अगदी सोनेरी दिसावी,
     तीच सोनेरी धूळ जाऊन मिळतेय आभाळाला असं क्षणभर वाटावं ...!!
    अन तो सोनेरी क्षण पाहताना नाइलाजाने का होईना पण टेकडी वरून परतीच्या प्रवासाला सुरवात करावी ...!!प्रसन्न मनाने....!!!


#जिंदगी_का_फ़ंडा🌿