चंद्र आहे साक्षीला,
तुझ्या माझ्या भेटीला,
लख्ख चांदणं अंगणी शिपलं होतं,
अंधाराला मनीच्या दूर पळवलं होतं,
तुझा हात हाती घेताना चांदणीही लाजली होती,
मिचकावीत डोळे गालातल्या गालात हसली होती,
ती थंड वाऱ्याची झुळूक होती,
तेव्हांच गवताची पाती शहारली होती,
पहाट होता होता दवबिंदूंनीं नाहली होती,
तेव्हांच सूर्यकिरणांनीं चमकली होती,
ती रात पुनवेची होती,
तिची त्याची मिठी घट्ट होती,
जशी कलेकलेने पुनव सरत गेली,
तशी तिची त्याची साथ सुटत गेली,
आजही येते भेटीला मनातल्या मनात,
पूनवेच्या रातीला कल्पनेच्या कुंचल्यात..!!!
#काल्पनिक
#कोजागिरी
#जिंदगी_का_फ़ंडा🍃
No comments:
Post a Comment