शोध...!!

शीण दिसाचा तोलायला 

सांज अप्रूप भासे,

पुनवेच्या चांदण्याला 

ओलावल्या पापण्या

हलकेच दिसे...

भार हा दिसाचा

रात अलगद पेलते,

उतरणीला जाताना 

गूज कानात सांगते,

पुन्हा उद्याच्या

दिसाला नवा चेहरा देते...

चेहरा  नवा  लेऊन,

पुन्हा कालचाच दिस सुरू

खोडलेल्या शब्दांत

संजीवनी पेरते

पुन्हा सांज सरून,

रात उगवते

स्वतःमधल्या स्वतःला शोधत राहते...!!

#जगणं❣️

#जिंदगी_का_फंडा🍃

 

जगण्याचा एकांत...!!

आहेच जरा एकटा-एकटा राहणारा,

स्वतःच्याच एकांतात दंग होणारा...

सूर्य डोंगराआड जाताना,

अनामिक हुरहुरीत पाहत

हलकेच विचारशून्य होणारा,

नव्या विचारांच्या उगमाचं 

गमक कुतूहलाने पाहणारा,

सूर्य गेल्याचा सांगावा घेवून येणाऱ्या

वाऱ्यासवे शहारे अनुभवणारा....

आहेच जरा,

चैत्राच्या पालवीने मोहरल्या

झाडाला पाहताना,

साथ सोडणाऱ्या पिकल्या

पानात जगण्याचं तत्व शोधणारा...

मातीत मिसळून मातीचं 

होताना एकवार कृतज्ञतेने 

पोशिंद्यास हसमुख निरोप देणारा....

आहेच जरा,

पावसात आपलंपण पाहणारा,

गर्द झाडांच्या पानांवर 

काळोखी सांज होताना,

पावसाच्या सरींनी उठलेल्या

सुरांत मंत्रमुग्ध होणारा...

पानांवरून घरंगळत येणाऱ्या

पावसाच्या थेंबाचं अस्तित्व 

जगण्याबरोबर बांधणारा...

बंद कळीचं फुल होताना,

बहरलेल्या फुलाचं कौतुक होताना,

तो पाहत, उभा कोपऱ्यात,

कोमेजलेल्या फुलांचं 

मातीत मिसळताना....

मिसळतानाही सुगंध पेरताना...

तो उभाच आत्म्यासवे,

उगवत्यापेक्षा मावळतीकडे 

पाहत राहणारा...

अखंड,अविरत, कालातीत...

#जगणं❣️

#जिंदगी_का_फंडा🍃

सांकव जगण्याचा....!!

माणसं माणसांच्या

मनापर्यंत तर पोहचतात,

पण मनाच्या बंद खोलीची

कवाडं मात्र बंदच राहतात....

माणसं भासतातही जवळची,

काही असतातही जीवाची,

पण काही युध्दाची रणांगणेच 

मायावी असतात...

सर्वांना दिसत तर नाहीतच

पण भासतही नाहीत....

माणसं माणसांपर्यंत 

पोहचतच नाहीत,

असं माणसंच माणसांना 

म्हणत राहतात...

जगण्याच्या सरीतेवर 

गरजेचा सांकव जोडत राहतात...

या सांकवाचं आयुष्य 

ठरतं सरीतेच्या प्रवाहावर,

प्रवाहाच्या वेगावर,

लाटांच्या तीव्रतेवर,

अन् तीव्रतेच्या प्रतिकारावर.....

यात काही साकव प्रवाहाच्या 

शेवटापर्यंत टिकतात,

काही ओंडक्यासवे सागरास मिळतात...

दरम्यान माणसं ओळखीचे तर खूप दिसतात,

पल्याडच्या पैलतीरावरून बळेच हसतात,

आपण हसणं पाहायचं,

ओंडकी गोळा करत-करत 

पैलतीराकडे निघायचं....

दरम्यान सुर्य तिरप्या किरणांनी

डोकावूं पाहिल,

त्याला अर्ध्य वाहून घ्यायचं,

पुन्हा कधी भेटेल न भेटेल

हे त्यासच ठावूक म्हणून

आपण आपलं ओझं 

त्याच्यावर सोपवायचं....

सरितेच्या काठावरची 

फुलांची मायावी आरास पाहायची,

सोनेरी किरणांनी लकाकणारी

दवबिंदू डोळ्यात साठवायची,

अन् दवबिंदूसम असणारं 

हे मायावी आयुष्य

त्याच्याच चरणाशी विलीन करून

निरोपाचा अर्ध्य वाहून घ्यायचं,

सांकव पूर्ण होईल न होईल,

हे आता न पहायचं ....!!

#सांकव #जगणं❣️

#जिंदगी_का_फंडा🍃

जगणं हे...!!

 

जगणं म्हणजे तरी काय...??

लागलेली ठेच,

झालेलं दुःख, 

व्हिवळणाऱ्या वेदना,

बोचणारे शल्य,

अपूर्ण स्वप्ने,

तुटलेलं मन,

पण तरीही,

उद्यासाठी

फाटलेल्या जुन्याच स्वप्नांना

नव्याने ठिगळं लावणं,

अन् तीच नवी मानणं.....

जगणं म्हणजे तरी काय...??

कालचीच वही,

कालचीच लेखणी,

काही अक्षरं खोडलेली,

काही नव्याने लिहीलेली,

यात लिहीलेली समाधानी जरी भासती,

पण खोडलेली मात्र लक्ष वेधती....

जगणं म्हणजे तरी काय....??

ओंजळीत जपलेली,

पारिजातकाची फुलंच..

काही सुकलेली, 

काही चुरगळलेली,

काही मात्र,

तिन्हीसांज होईस्तोवर 

रेती निसटावी तशी

ओंजळीतून निसटलेली....

जगण्याच्या याच हिशोबात 

बाकी मोजकीच उरते,

उरलेल्या फुलांपेक्षा 

निसटलेला फुलांत 

मन मात्र गुंतून राहते..

#जगणं #आयुष्य❣️

#जिंदगी_का_फंडा🍃

जगणं शब्दाचं, शब्दांपर्यंतचं.....

वाटेत माझिया 

सह्याद्रीची

आडवाट नक्कीच यावी,

त्याचबरोबर कणखरता 

मात्र रक्तात भिनावी....

चालताना पायात माझिया

स्वार्थाची लक्तरे जरी गुंतली

तर तेव्हा निस्वार्थीपणाची 

फुलं मात्र पेरायास जमावी..!!

जेव्हा बोचऱ्या शब्दांची

लाखोळी वाहिली जाईल,

तेव्हा शब्दांनी माझिया

सुमने उधळण्याची न टाळावी...

थकलेल्या मनाला

क्षिनलेल्या डोळ्यांना,

शब्दांनी माझिया 

नवचैतन्याचं दान मिळावं...

नैराश्येच्या वाटेवर

आशेची फुलं दिसावी

तीच चांगुल्याची फुलं

वेचली जावी,

वेचलेल्या या सुगंधाची 

मांदियाळी नक्की व्हावी,

भरलेल्या सुगंधाच्या बाजारात

ही फुलं मात्र मुक्ततेने उधळावी ...

ही फुलं वेचताना 

जखमाही देतील,

त्याच जखमांच्या कहाण्या 

वाटेच्या शेवटाला

चवीने सांगितल्या जातील....

वाटेवरचा सुर्य आता

अस्ताचलास निघेल,

निरोपाची घटका 

समीप आणेल...

वाट आता अंधारून जाईल,

थरथरणाऱ्या हाताला,

चाचपडणाऱ्या हाताला,

आधाराची काठी व्हावी...

शब्दांनीच शब्दांची

जखम भरावी,

सांत्वनाच्या शब्दांनी 

आयुष्याची सांगता व्हावी...

शब्दांची सुमने उधळताना 

तिन्हीसांजेची

काळसर छटा मात्र न दिसावी...!!

#जगणं ❣️

#जिंदगी_का_फंडा🍃

 

तिन्हीसांजेच मनपाखरू....!!

 

शोधाया आधाराची कुशी 

तिन्ही सांजेच मनपाखरू

झेप घेई आकाशी...

खेळ रंगवून क्षितिजाशी,

संधान बांधून वादळाशी...

तिन्हीसांजेचं मनपाखरू

स्पर्धा करी हेलकाव्यांशी....

भळभळणाऱ्या जखमांना,

न दिसणाऱ्या घावांना,

ठिगळं लावत आयुष्याला,

मांडतं पट उद्याचा,

हिशोब जुळवत आजचा....

भास्कर, मात्र

 डोंगराआड जाण्याआधी

शोधत राहतो

गर्दीतला तुला, 

तुझ्यातल्या एकांताला...!!

गोंधळातल्या गुंत्यात,

लेबलांच्या जळमटात,

तू शोधत राहतो

एकतंतातल्या तुलाच,....

एव्हाना 

पश्चिमेकडून सांगावा

येतो

मांडलेला पसारा 

आवरायला घेतो...

काय-काय मांडलं होतं,

काय-काय योजलं होतं,

यात काही उमजत नाही,

कालचा तू,आजचा तू

यात आत्ताचा तू हा हरवला

जातो....

या डोंगरापल्याड रुतत जाणाऱ्या 

सुर्यासम 

आपण स्वतःच मागे पडत जातो...

मनपाखरु हरवून जातं, हरखून जातं 

पुन्हा कधी सांजवेळी भेट होईल

 याच्या अपेक्षेत निरोप घेतं...

स्वतःच्या शोधात 

स्वतःभोवतीच घिरट्या घेतं....

#मनपाखरू❣️ #सांजवेळ

#जिंदगी_का_फंडा🍃

शब्द अन् बरच काही...!!!

शब्दांची सुमने झाली,

त्याने भुरळ मात्र घातली...

वाह-वाहच्या शब्दांनी,

शब्दांचीच वाह-वाह केली,

त्यापल्याडची भावना

मात्र वळचणी आडच राहिली....

कधी पोहचली भावना

एखाद्याच्या मनाच्या तळाशी,

तर कधी मात्र लेबलं 

लागली गेली....

शब्दांचे अनेक अर्थ 

निघाले,

शब्दांचे मतितार्थ 

माञ हवेत विरून गेले....

घुसमटीची तळमळ,

विचारांचा कल्लोळ,

शृंगाराचे सौंदर्य,

सौंदर्यातलं प्रेम,

अन् प्रेमातलं सौंदर्य,

यासं शब्दात गुंफलं गेलं,

अन् लेबलं लावलेल्या

फोटोवर दिमाखात लटकवत ठेवलं...

पण,पण 

यात माञ गुंतायच नसतं...

कारण,

गोकुळ सुटतं तेव्हा पुन्हा 

कधी गोकुळाने 

बासरीतला सुर ऐकला नाही....

काही काळ गेलेला हरी

पुन्हा येतो म्हणला,

तो माघारी कधी फिरला नाही....

ते ही शब्दच होते,

जेव्हा राधेस 

यमुनातिरी दिलेले

ते ही वचनच होते...

वाट पाहणाऱ्या राधेस,

पुन्हा कृष्ण कधी 

यमुनातीरी भेटला नाही..

"यदा यदा हि धर्मस्य ग्लानिर्भवति भारत" 

म्हणणारा कान्हा अजून परतला नाही....!!

#शब्द #लिहिणं #जगणं❣️

#जिंदगी_का_फंडा🍃

तू गेलीस तेव्हा...!!

 

तू गेलीस तेव्हा,

सूर्य अस्ताचलास गेला...

दूर जाताना होणाऱ्या

पैंजनाचा आवाज

मनाला मात्र चिरत राहिला....

तू गेलीस तेव्हा,

आभाळ दाटून आले, 

काही क्षणात आसवांसवे

अंगणात कोसळले....

तू गेलीस तेव्हा,

अंगणातल्या परिजातकाने 

फुलणं सोडलं,

अंगण मात्र उरल्या-सुरल्या 

सुगंधाला पारखं जाहलं....

तू गेलीस तेव्हा,

पौर्णिमेलाही मळभ दाटलं,

चांदणंभरल्या अंगणात

रीतंपण प्रखर जाहलं....  

तू गेलीस तेव्हा 

निसर्गानं पानगळ 

स्वीकारली,

जुन्या आठवणींना 

नव्याने पालवी मात्र फुटली....

तू गेलीस तेव्हा,

सांजेचं दर्पण जाहलं,

तूझ्या नसण्याचं 

सांजेंनेच मज स्वीकारलं....

तू गेलीस तेव्हा 

संधीप्रकाशातल्या

धुलिकणांत मज मी पाहिलं,

तू, तू एक सखी अथवा सखा,

प्रत्येकाच्या मनातल्या

तळघरातला 

बंद खोलीतला आरसा....

जो नाही होत कधी पारखा...

तू गेलीस दूर जरी

जगण्याच्या हमरस्त्यावर 

तू मात्र साथीला असते

श्रावणातला सरिंसम 

मायेचा ओलावा देत राहते..!!

#सखी #सखा❣️

#जिंदगी_का_फंडा🍃

'ती'च्या पल्याडची ती....!!

 

माळलेल्या गजाऱ्याने 

सांज सुगंधित जाहली...

चुरगळलेल्या फुलासवे 

जाग तिज तीन प्रहरास आली....

तव अंगणात तीजीया

चांदणं हे पेरलेले...

चंद्र खिडकी पाशी येऊन

हितगुज तिने केलेले...

फुललेल्या रातराणीने 

त्यात अत्तर हे शिंपडलं...

पाहणाऱ्या दुसऱ्यास 

तिने आज स्वतःस पाहिलं...

सुगंधित फुलांना 

तिने चुरगळलेलं पाहिलं...

तीच फुलं वेचून 

तिने सुगंधाला साठवलं....

रात उतरणीला

जाताना तिने

पांघरून हे चढविलं...

स्वतःच्या तिला

तिनेच लपवलं...

उद्याच्या साठी तिने

आज हेही स्वीकारलं....

#तिच्या_पल्याडची_ती❣️

#जिंदगी_का_फंडा🍃

ती अन् तो....!!

 

'ती' उगवत्यास पुजनारी

तू मावळत्याचा पाईक रे...

'ती' हिरव्या रानावरची 

करवंदाची जाळी रे...

'तू' तुरट चवीची

रानभाजी रे...

'ती' खळखळत्या नदीचा

प्रवाह रे...

'तू' उंचावरच्या धबधब्याचा

 न सापडणारा तळ रे...

#जगणं❣️

#जिंदगी_का_फंडा🍃