आहेच जरा एकटा-एकटा राहणारा,
स्वतःच्याच एकांतात दंग होणारा...
सूर्य डोंगराआड जाताना,
अनामिक हुरहुरीत पाहत
हलकेच विचारशून्य होणारा,
नव्या विचारांच्या उगमाचं
गमक कुतूहलाने पाहणारा,
सूर्य गेल्याचा सांगावा घेवून येणाऱ्या
वाऱ्यासवे शहारे अनुभवणारा....
आहेच जरा,
चैत्राच्या पालवीने मोहरल्या
झाडाला पाहताना,
साथ सोडणाऱ्या पिकल्या
पानात जगण्याचं तत्व शोधणारा...
मातीत मिसळून मातीचं
होताना एकवार कृतज्ञतेने
पोशिंद्यास हसमुख निरोप देणारा....
आहेच जरा,
पावसात आपलंपण पाहणारा,
गर्द झाडांच्या पानांवर
काळोखी सांज होताना,
पावसाच्या सरींनी उठलेल्या
सुरांत मंत्रमुग्ध होणारा...
पानांवरून घरंगळत येणाऱ्या
पावसाच्या थेंबाचं अस्तित्व
जगण्याबरोबर बांधणारा...
बंद कळीचं फुल होताना,
बहरलेल्या फुलाचं कौतुक होताना,
तो पाहत, उभा कोपऱ्यात,
कोमेजलेल्या फुलांचं
मातीत मिसळताना....
मिसळतानाही सुगंध पेरताना...
तो उभाच आत्म्यासवे,
उगवत्यापेक्षा मावळतीकडे
पाहत राहणारा...
अखंड,अविरत, कालातीत...
#जगणं❣️
#जिंदगी_का_फंडा🍃
.jpg)
