पावसाच्या पहिल्या सरी ...!!!

         मागील वर्षी पाऊस नसल्यामुळे, यावर्षी धरतीवरचे सर्वच जीव-जंतू , झाडे-वेली, पावसाची खूप आतुरतेने वाट पाहत होते...!! अन् काही ओळी सुचल्या..!!

धरणी आसुसलेली तुझ्या मिलनासाठी

बरस रे नभा ....!!!

माझा बळीराजा चातकापेक्षा ही जास्त आस लावून बसलाय, वाट पाहतोय तुझी डोळ्यात तेल घालून..!!

कर ओलं चिंब अंग अन् अंगण , दरवळु दे सुगंध मातीचा...!!

बरस भरभरून, धरणीला दे घट्ट प्रेमभराने मिठी अन् कर तृप्त....!!

कर आनंदी बळीराजाला...!!

फुटूदे पालवी , होउदे हिरवाई चोहोबाजूंनी ....!!

बरस, बरस रे नभा

तुझ्याबरोबर बरसू दे मन ही होउदे प्रफुल्लीत ...!!

         अन् हीच प्रतीक्षा आज संपली अन् यावर्षीच्या पाऊसकाळातील पहिल्या पावसाच्या पहिल्या सरी आवेगाने त्याच्या प्रेयसीला धरणीला घट्ट मिठी मारून प्रेम भराने कोसळायला सुरवात झाली...!!
त्यामुळे आपसूकच काही शब्द फुटले...

पावसाच्या पहिल्या सरी,बेधुंद करणाऱ्या,

अंगावर शहारे आणणाऱ्या...!!

पावसाच्या पहिल्या सरी,मरगळलेल्या मनाला प्रफुल्लीत करणाऱ्या,

सगळं संपलेल्याला,सुकलेल्याला नवचेतना देणाऱ्या...

पावसाच्या पहिल्या सरी,मातीत मिसळलेल्याला नवनिर्मितीचा कोंब फोडणाऱ्या,

बीजाच रूपांतर इवल्याश्या रोपट्यात करणाऱ्या...!!

पावसाच्या पहिल्या सरी, अंगावर शिरशिरी आणणाऱ्या,

सर्वांगाबरोबरच मनालाही ओलाचिंब करून जाणाऱ्या..!!!

पावसाच्या पहिल्या सरी,धरणीला हिरवा शालू घालणाऱ्या...!!

अन् त्याच पावसाच्या पहिल्या सरी,

जुन्या-नव्यांच्या आठवणीत चिंब करणाऱ्या...!!!

       अन् तो कोसळणारा पाऊस खिडकीतून बघताना, मनातही आठवणींनीचा पाऊस धो-धो कोसळू लागला..
पडणाऱ्या सरींबरोबर आठवले चिंब करणारे कॉलेजातले ते दिवस..!!

सर्व गोष्टी बदलल्या कॉलेजचे दिवसही बदलले, कॉलेज ही पूर्ण बदलले, काळाबरोबर  "तो" ही बदलला.

पण "ती"...?

"ती" आणखी तशीच टवटवीत, अगदी तेव्हा जशी तरुण होती तशीच आज ही तरुण, आभूषणांनी नटलेली ...!!

"त्याने" खूप पावसाळे पाहिले, पण प्रत्येकवेळी "ती" ही तशीच चिरतरुण उभी राहायची, प्रत्येक पहिल्या पावसात अगदी तरुण...!!

तिला काळाचे बंधनच नाही त्यामुळे वयाचं ही बंधन नाही...!!तिला विसरण्याची, बद्दलवण्याची मिसाज कोणातच नाही.

ती म्हणजे "आठवण"....

      पाऊस अंगणात कोसळत होता, पण आता भिजायला जाण्यापेक्षा लांब उभा राहून खिडकीतून पाऊस पाहण्यातच आंनद वाटत होता..!!
      त्या पहिल्या सरी पाहताना सर्व आठवणींचा चित्रपट त्या सरींबरोबर डोळ्यासमोर कोसळत होता, चिंब-चिंब करत होता.
      त्या पहिल्या पावसाच्या पहिल्या सरींनी आठवणींना उजाळा दिला होता...!!
      भिजायला जरी अंगणात गेलो नाही, तरी खिडकीत उभा राहून मन मात्र ओल चिंब झालं होतं....!!
       त्यावेळी आईचं रागावणं पत्करून धावत जाऊन भिजायला जायची मज्जा, आज मात्र पाऊस खिडकीतून बघण्यात समाधान मानत होतो. आज आई रागवणारही नव्हती पण तरीही पहिल्या सारखं पहिल्या पावसात भिजण्याची इच्छा राहिली नव्हती..!
       खिडकीत उभा राहून ती संध्याकाळ जुन्या आठवणीत चिंब भिजवून जात होती पावसात न जाताही....!!!
असा होता यावर्षीचा पहिला पाऊस....मनात दाटलेल्या ढगांतुन बरसणाऱ्या सरींनी ओलं चिंब करणारा ...!!!

#जिंदगी_का_फ़ंडा🍃

गावाकडची सांजवेळ...!!!

        गावाकडची सांजवेळ ही बेभान करणारी असते..!!
परदेशी जाणारा सुर्य रंगांची उधळण करत जातो,
ती उधळण त्याच्यासाठी महोत्सव असतो.

      पण त्या  रंगांच्या छटांची उधळण मनात एक अनामिक कालवाकालव करत असते..!!
कितीही समजवलं स्वतःला तरी तो महोत्सव एक हुरहूर लावून जातो...!
      यावेळी उगाच कोणाची तरी आठवण येणं,माहीतही नसतं कोणाची आठवण येतेय.पण उगाच एखादी जुनीपुराणी गोष्ट, चित्रपट उभा राहावा तशी इथंभूत डोळ्यासमोर उभी राहते...!
विनाकारण डोळ्यांच्या कडा ओलावतात, अनामिक कसल्यातरी ओढी ने कासावीस होतं..!
      ही अनामिक हुरहूर कमी होते ती सांजवेळ संपल्यावरच..!
गंमत म्हणजे एखाद्या विशिष्ट जागेवर जाऊन बसून तो उत्सव निर्विकार होऊन पाहत बसलं तर आपोआप ती हुरहूर कमी होऊन, शांत वाटतं..!!
     पण ही सांजवेळ अनुभवयास मिळते ती गावाकडेच...!
शहराच्या सिमेंटच्या जंगलात राहणाऱ्याला हा महोत्सव, ही निसर्गाची अगाधलीला पाहवयास, अनुभवयास अन् त्याचा आनंद लुटावयास नाही मिळतं. पण हा दैवी सोहळा बघण्याची मज्जा काही औरच...!!
      गावांकडे दिसणारा सांजवेळीचा सूर्याचा लाल गोळा जसा जसा क्षितिजाआड जायला लागतो तसा तसा मनात कल्लोळ उठतो..!
      त्याचं क्षणा-क्षणाला क्षितिजापल्याड जाणं मनांत दुखरी नस रुततेय असं क्षणभर वाटतं...!!
     सगळं आभाळ तांबड्या रंगांनी भरून गेलंय आणि छोटी प्रकाशाची लाल छटाही आवरून निघायच्या तयारीला लागली आहे.
     ती छटा नजरे आड होते न होते तोच वाऱ्याची एक मंजुळ थंडगार झुळूक मनाला खिलवून अन् अंगावर शहारे आणते..!!
ती बोचरी हवहवीशी झुळूक काहीतरी संदेश घेऊन आलीय असा भास होतो.... कदाचित, "सूर्य गेला......" हाच संदेश असावा तो...!!
    महोत्सवातुन जागं करण्यासाठीच आली असावी ती झुळूक ,झुळूक नाहीच ती, ती तर कुजबूज,केलेलं हितगुज...!!
      या सांजवेळी सारेजण परतीच्या प्रवासाला लागतात. मुक्कामाच्या प्रवासाला....!!
     सूर्यास्ताचा अटळ महोत्सव मनात उलथापालथ करतो. खळबळून काढतो. तरीही हवासा वाटतो....
      आयुष्यात अशी सांजवेळ, कातरवेळ अनुभवावी एकदातरी..!!
पहावा महोत्सव नयनभरल्या डोळ्यांनी , प्रसन्न मनाने...!!

#जिंगदी_का_फ़ंडा🍃